نخبه گرایی در اسلام

یکی از اساتید بسیار عزیز و بزرگوارم که مدت ها بر سبیل اهمال و بی معرفتی از ایشان خبر نگرفته بودم (هر چند حقیقتاً یادشان از دل نرفته بود) بر من منت گذاشتند و ایمیلی به حقیر ارسال کردند. ایشان در این ایمیل با استناد به آیه ای از قرآن کریم، اسلام را دینی نخبه گرا خوانده بودند. گفتنی است ایشان مدافع آریستوکراسی بودند (نظریه ی افلاطون در باب حکومت که پادشاه حکیم⁽¹⁾ را حاکم آرمان شهر معرفی می کند و خلاصتاً حکومت را شایسته ی نخبگان می داند.) این نگاه استاد بزرگوارم به نخبه گرایی، تأثیر آشکاری نیز بر طرز نگاه من داشته است و یکی از دغدغه های اصلی من در آموزش و پرورش، تربیت نخبگان است.

بیماری مهلک مدرک گرایی

دیشب در خدمت عزیزی بودیم که برای تحصیل به انگلستان رفته اند و چندی است در آن دیار روزگار می گذرانند. فرصت را غنیمت شمردم و در اثنای صرف شام و بعد از آن، شروع کردم به سؤال پرسیدن درباره ی سبک زندگی انگلیسی (مثل تغذیه و ساعات خواب و بیداری و اوضاع معیشتی و ...) و طبیعتاً بحث را به تحصیل و مسائل تربیتی کشاندم که نکات جالبی به دست آمد. یکی از دردهای ته نشین شده ای که به این مناسبت هم خورد و بالا آمد، بحث مدرک گرایی بود...

سلام!

سلام به همه ی دغدغه مندان و دردمندان عرصه ی تربیت و تعلیم.

این وبلاگ بهانه ایست برای سرودن، سرودن دردهایی نهفته در ضمیر: درد تربیت کودکان و نوجوانان و - قبل از آن- درد تربیت خود.

پس با توکل بر مدد الهی و التجا به صاحب عصر (عجل الله تعالی فرجه)، مربی واقعی انسان ها، آغاز می کنیم این سرودن را.

و از شما عزیزان، به ویژه اساتید محترم تعلیم و تربیت می خواهیم که ما را از نقد و نظر مشفقانه ی خود محروم نسازید.

پروردگارا، به کرم خود ما را در این راه پر فراز و نشیب یاری فرما.