اهمیت تربیت کودک

إنَّ الغصونَ إذا قوَّمتَها اعتدَلَت                      و لیسَ ینفَعُکَ التقویمُ بالخشبِ

چوب تر را چنان که خواهی پیچ                   نشود خشک چز به آتش راست

80 درصد شخصیت انسان، در سنین قبل از 11 سال شکل می گیرد.

60 تا 70 درصد شخصیت کودک در سن 3 تا 6 سالگی شکل می گیرد.

کمتر کسی است که گزاره هایی با این مضامین نشنیده باشد. اهمیت تربیت کودک مسأله ایست که از قدیم نظر متفکرین تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده. از حکمای کهن تا روان شناسان امروز، همه و همه بر این نکته تأکید دارند که بخش عمده ای از شاکله ی شخصیتی انسان، متأثر از  تجارب سنین خردسالی و نوجوانی اوست. نظریه ی اندیشمندانی چون فروید و پیاژه - صرف نظر از انتقادات وارده به آن ها- به روشنی گواه حساسیت سن کودکی است.
پس اگر قرار باشد در راه ساختن انسان های بزرگ و ارتقای فرهنگ جامعه گامی برداشته شود، سرمایه گذاری بر پرورش کودکان، بدون شک اساسی ترین اقدام خواهد بود. اگر می خواهیم دامن فرهنگ عمومی مان از لکه ی ننگِ دروغ، رشوه، دشمنی، بی نظمی، خودخواهی، بی مسؤولیتی و هزاران مشکل اخلاقی دیگر پاک شود، راهی جز تربیت کودکان و نوجوانان نداریم. امام صادق^{علیه السلام} در پاسخ فردی که از بی نتیجه بودن تلاش های تبلیغی اش شکوه می کرد، فرمودند:
«علیکَ بالأحداث فإنّهم أسرع إلی کلِّ خیر»
اما آن چه اهمیت و پیچیدگی موضوع را دو چندان می کند این است که هر چه سن متربی کمتر باشد، شکل گیری او شدیدتر و از طرف دیگر، تربیت او پر رمز و راز تر خواهد بود. شناخت رفتار صحیح با کودکان -که کوچک ترین آن ها بزرگترین تأثیر را در آینده ی آن ها می گذارد- بسیار مشکل است و جز با جد و جهد فراوان به دست نمی آید. لذا یکی از دغدغه های اصلی ما باید مطالعه و بحث درباره ی تربیت کودک باشد. امید است به اتکای معارف عمیق الهی و با کمک گرفتن از دانش بشری، بتوانیم به نتایج کاربردی در تربیت کودک برسیم.