همراه با مربیان بزرگ: محبت مادری
«از خود می پرسم چه می شود که نسبت به آدمیان محبت، اعتماد و حقشناسی احساس می کنم و فرمانبرداری از آنان را گردن می نهم؛ احساساتی که محبت، حقشناسی و اعتماد نسبت به آدمیان اساساً بر آنها متکی است، و عواملی که از طریق آنها فرمانبرداری انسان شکل می گیرد چگونه به طبیعتم راه می یابند. و پی می برم که سرچشمۀ آنها قبل از هر چیز، روابطی است که بین نوزاد و مادرش وجود دارد (...) از کودک پرستاری می کنند، این سبب خرمی او می شود. جوانۀ محبت در وجودش شکفته شده است.»
هانری پستالوزی (1827 - 1746)، «چگونه گرترود فرزندانش را تعلیم می دهد» به نقل کتاب «مربیان بزرگ»، ژان شاتو، ص 231
او پس از این توضیح می دهد که چگونه در روابط مادر و فرزند، جوانه ی اعتماد، سپاسگزاری، محبت برادرانه، فرمانبرداری، وظیفه و حق به ترتیب در کودک شکوفا می شود و سبب ایجاد ایمان واقعی به خداوند از طریق تعمیم این احساسات از پدر و مادر به خداوند می گردد.
مطالب مرتبط:
